настрачы́ць, ‑страчу, ‑строчыш, ‑строчыць; зак.
1. што. Строчачы, вышыць, прышыць што‑н. Настрачыць узор. Настрачыць кішэню.
2. чаго. Строчачы, зрабіць нейкую колькасць чаго‑н. Настрачыць складак.
3. перан.; што і чаго. Разм. Хутка, паспешліва напісаць што‑н. Настрачыць пісьмо. Настрачыць заметку ў газету.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)