нарма́ны, ‑аў; адз. нарман, ‑а, м.
Гіст. Назва, пад якой былі вядомы ў Заходняй Еўропе народы Скандынавіі, якія ў 8–11 стст. рабілі грабежніцкія, захопніцкія паходы ў краіны Еўропы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)