Verbum

наканава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго-што, каму.

Разм. Наперад, загадзя вызначыць, абумовіць што‑н. Жыццё наканавала.. [Багдановічу] кароткі век. Бачыла. Ля стаю... Мне лёс наканаваў Быць помнікам жывым братам памёршым. Тармола.