надзява́ны, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад надзяваць.
2. у знач. прым. Такі, які ўжо насілі. Надзяваны касцюм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)