надубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што і чаго.

Прыгатаваць дубленнем нейкую колькасць чаго‑н. Надубіць скур.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)