надаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., чаго.

Атрымаць даеннем якую‑н. колькасць малака. Надаіць вядро малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)