начы́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. начыніць (у 1 знач.).
2. Тое, чым начынена што‑н. Дзеці будуць ласавацца цукеркамі з барбарысавай начынкай. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)