мы́слячы,

1. ‑ая, ‑ае. Здольны глыбока і самастойна мысліць; надзелены здольнасцю філасофскага мыслення.

2. Дзеепрысл. незак. ад мысліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)