муэдзін, ‑а, м.

Служыцель пры мячэці, які з высокай вежы — мінарэта — прызывае веруючых на малітву. На чатырохкутным мінарэце бліжэйшай ад нас мячэці з’явіўся раптам муэдзін, хударлявы стары з сівой казлінай барадою. В. Вольскі.

[Араб. múaddin.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)