мі́тра, ‑ы,
Пазалочаны і аздоблены рэлігійнымі эмблемамі галаўны ўбор прадстаўнікоў вышэйшага духавенства ў праваслаўнай і каталіцкай царкве, які надзяваецца ў часе набажэнства.
[Ад грэч. mitra — галаўная павязка, дыядэма.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)