міргатлі́вы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і мігатлівы. Неяк адразу і густа высыпалі на ўсім небе зоры, буйныя, міргатлівыя. Сачанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)