мікратэлефо́н, ‑а, м.

Частка тэлефоннага апарата, якая складаецца з мікрафона і тэлефона, аб’яднаных у адным апараце.

[Ад грэч. mikrós — маленькі і тэлефон.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)