міяцэн, ‑у, м.
Спец. Ранняя эпоха неагенавага перыяду ў геалагічнай гісторыі Зямлі.
[Ад грэч. mios — сярэдні і kainós — новы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)