мардо́ўцы, ‑аў; адз. мардовец, ‑доўца, м.; мардоўка, ‑і, ДМ ‑доўцы; мн. мардоўкі, ‑довак; ж.
Тое, што і мардва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)