лунь, ‑я, м.

1. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, з шаравата-белым апярэннем у дарослых самцоў; мышалоў. Балоты лунь. Палявы лунь.

2. Абл. Белы балотны туман. Бялее ўсход, на паплавах і ў полі паднімаецца лунь. Гартны. Белы лунь уцякае з узвышша-гары, Пракладае дарогу для сонца. А. Александровіч.

•••

Сівы як лунь гл. сівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)