люне́т, ‑а, М ‑неце, м.

1. Уст. Палявое ўмацаванне, якое складаецца з аднаго-двух валоў і рова ўперадзе.

2. У архітэктуры — арачны праём у скляпенні ці сцяне над дзвярамі ці акном, абмежаваны гарызантальна знізу.

[Фр. lunette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)