легітымі́зм, ‑у,
Рэакцыйны палітычны напрамак у Заходняй Еўропе 19–20 стст. (пераважна ў Францыі), які прызнае галоўным прынцыпам дзяржаўнага ладу спадчыннае права якой‑н. дынастыі на ўладу.
[Ад лац. legitimus — законны, правамерны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)