ляно́к, ‑нку, м.
Памянш.-ласк. да лён. З аднаго боку [сцежкі] высокае, каласістае жыта, з другога — лянок, невялікі яшчэ. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)