Разм. Тое, што і кудлаціць. Байкоў нервова кудлачыў рукой валасы.Шамякін.Восеньскі вецер буяніў над шэрымі прасторамі, гнаў і кудлачыў у небе густыя хмары, шматаў кусты за канавай.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)