крутаве́рхі, ‑ая, ‑ае.

З крутым верхам (кронай, дахам і пад.). Перад самым пераездам стаяў крутаверхі клён у шапцы густога маладога лісця. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)