кругаабаро́т, ‑у, М ‑роце, м.

Працэс, які завяршаецца зваротам да зыходнага становішча і першапачатковай формы. Кругаабарот капіталу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)