контрнаступле́нне, ‑я, н.

Від наступлення, якое рыхтуецца ў ходзе абароны і пачынаецца з мэтай разгрому аслабленага ў папярэдніх баях праціўніка. У снежні 1941 г. савецкія войскі перайшлі ў контрнаступленне пад Масквой.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)