ключа́р, ‑а, м.

1. Уст. Той, хто захоўвае ключы ад чаго‑н.

2. Духоўная асоба (звычайна свяшчэннік), якая распараджаецца царкоўнай маёмасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)