кіры́ліца, ‑ы,
Адна з дзвюх стараславянскіх азбук, якая лягла ў аснову рускага, беларускага, украінскага і іншых алфавітаў.
[Ад імя славянскага асветніка 9 ст. Кірылы, які склаў гэту азбуку.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)