кіпячо́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад кіпяціць.
2. у знач. прым. Які кіпяціўся, кіпеў. Кіпячонае малако.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)