ка́тар, ‑у,
Запаленне слізістай абалонкі якога‑н. органа, што суправаджаецца пачырваненнем, набуханнем, ацёкам, выдзяленнем вадкасці.
[Ад грэч. katárrhoos — сцяканне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́тар, ‑у,
Запаленне слізістай абалонкі якога‑н. органа, што суправаджаецца пачырваненнем, набуханнем, ацёкам, выдзяленнем вадкасці.
[Ад грэч. katárrhoos — сцяканне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)