катале́псія, ‑і,
Стан поўнай нерухомасці з застываннем чалавека ў той або іншай позе, які ўзнікае ад моцнага хвалявання, пры некаторых нервовых і псіхічных хваробах, пад уздзеяннем гіпнозу.
[Ад грэч. katálēpsis — схватванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)