карбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

Уст.

1. Рабіць на чым‑н. зарубкі, ставіць меткі; значыць. Карбаваць бярвенне.

2. Рабіць складкі, гафрыраваць. Карбаваць паперу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)