карава́йка, ‑і, ДМ ‑вайцы; Р мн. ‑ваек, ж.

Птушка атрада галянастых з доўгай загнутай дзюбай, гняздуецца ў чаротавых зарасніках, на дрэвах, звычайна недалёка ад вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)