карабі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Тое, што і карабін 1. [Дзед] размахваў карабінкай, якою падарыў яго Сёмка-матрос. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)