капейка, ‑і, ДМ ‑пейцы; Р мн. ‑пеек; ж.
1. Грашовая адзінка, роўная адной сотай рубля, а таксама манета гэтай вартасці. Рыгор дастаў з кішэні капейку і падаў яе хлапчуку. Гартны.
2. толькі мн. (капейкі, ‑пеек). Разм. Дробныя разменныя манеты. [Сяргей] разгарнуў кулак і паказаў капейкі. Брыль.
3. зб. Разм. Грошы, грашовыя сродкі. — Навучыўся — і добра, пасаду бяры, Можа й нам дапаможаш капейкай. Глебка. Беражы бацькаву капейку, то і сваю здабудзеш. Прыказка.
•••
Абысціся ў капейку гл. абысціся.
Без капейкі — без якіх‑н. сродкаў існавання.
Да (апошняй) капейкі — усё, цалкам, поўнасцю, без астатку (патраціць, заплаціць, атрымаць і пад.).
Жывая капейка — пра ўсё, што дае прыбытак, даход.
З капейкамі — трохі больш за якую‑н. суму (пры недакладных падліках).
Збіцца з капейкі гл. збіцца.
Капейка ў капейку — абсалютна дакладна, колькі патрабуецца.
Лішняя капейка — пра запас грошай.
На капейку — вельмі мала, зусім нямнога.
Ні за капейку — тое, што і ні за грош (гл. грош).
Ні капейкі (за душой) — зусім няма грошай.
Ні ў капейку не ставіць гл. ставіць.
Свежая капейка — толькі што заробленыя грошы.
У белы свет, як у капейку гл. свет.
Узбіцца на капейку гл. узбіцца.
Як адна капейка — зусім дакладна, ні больш ні менш (пра названую суму грошай).
Як адну капейку — усё поўнасцю (страціць, зрасходаваць, заплаціць і пад.).