кампрамі́с, ‑у, м.

Пагадненне з кім‑н. на падставе ўзаемных уступак; уступка дзеля дасягнення мэты. Старшыня Адзярыха не такі благі, як здаўся спачатку. Можна і з ім дамовіцца. Ідзе, калі трэба, на кампрамісы. Навуменка.

[Лац. compromissum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)