каме́та, ‑ы,
Нябеснае цела, якое мае выгляд абкружанага туманнай абалонкай яркага светлага ядра з вузкай паласой святла ў форме хваста.
[Ад грэч. komētēs (astēr) — літаральна «хвастатая (зорка)».]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)