калашына́, ‑ы́; мн. калашы́ны (зліч.2,3,4 калашыны́), калашы́н; ж.
Разм. Тое, што і калоша 1. [Янаш] закасаў калашыну і паказаў чырвоную апухлую лытку.Няхай.З-за куста выскачыў хлапчук з падкасанымі па калена калашынамі.Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)