калашма́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. З касматымі нагамі (пра птушак). Пеўнік калашматы Пырхнуў цераз плот. Шушкевіч.

2. З шырокімі калашынамі (пра штаны). Мне цёпла ў чужых калашматых штанах і ў прасторнай сухой світцы. Скрыган. // Пра чалавека ў такіх штанах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)