гугено́ты, ‑аў; адз. гугенот, ‑а, М ‑ноце, м.; гугенотка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. гугеноткі, ‑так; ж.

Французскія пратэстанты-кальвіністы 16–18 стст., якія праследаваліся каталіцкай царквой і ўрадам.

[Фр. huguenots з ням. Eidgenossen літаральна — саюзнікі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)