грань, ‑і,
1. Лінія падзелу; граніца, мяжа.
2. Плоская паверхня прадмета, якая ўтварае вугал з другой такой жа паверхняй.
3. Кант, утвораны дзвюма плоскасцямі, якія перасякаюцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грань, ‑і,
1. Лінія падзелу; граніца, мяжа.
2. Плоская паверхня прадмета, якая ўтварае вугал з другой такой жа паверхняй.
3. Кант, утвораны дзвюма плоскасцямі, якія перасякаюцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)