гемаро́й, ‑ю, м.

Хвароба застою крыві ў прамой кішцы, якая суправаджаецца расшырэннем вен і крывацёкам.

[Ад грэч. haimorros — крывацёк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)