гемаглабі́н, ‑у,
Бялковае рэчыва ў саставе крыві, якое надае ёй чырвоны колер і служыць пераносчыкам кіслароду ад органаў дыхання да ўсіх тканак арганізма.
[Ад грэч. háima — кроў і лац. globus — шар.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)