гарлахва́т, ‑а, М ‑ваце, м.
Разм. Чалавек, які груба дамагаецца для сябе чаго‑н., імкнецца да найбольшай выгады.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)