гарла́ч, ‑а, м.
Від збана з вузкім горлам. Гарлач з малаком. □ Сцюдзёнку ў гарлачах на жніва Няслі дзяўчаты ад крынічкі. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)