галаграфія, ‑і, ж.

Метад атрымання аб’ёмнага малюнка шляхам асвятлення прадмета лазерным пучком і паўторнага асвятлення спецыяльна апрацаванага фотанегатыва такім жа пучком.

[Ад грэч. hólos — увесь, поўны і graphō — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)