гадаўка, ‑і, ДМ ‑даўцы; Р мн. ‑давак; ж.
Разм. лаянк. Пра жанчыну, учынкі якой выклікаюць агіду, асуджэнне. [Лабыш:] О, пакуль мы думалі, гадалі, дык гэта гадаўка жывым багажом абзавесціся ўспела. Козел.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)