фунікулёр, ‑а, м.

Пад’ёмна-транспартнае збудаванне з канатнай цягай, прызначанае для перавозкі пасажыраў на крутых пад’ёмах. Вагончык фунікулёра паўзе па крутым зялёным схіле, ад ваннага будынка на беразе ракі Тэплай — угору. Лужанін.

[Фр. funiculaire ад лац. funiculus — вяроўка, канат.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)