фотатэлегра́ф, ‑а,
1. Від сувязі для перадачы і прыёму на фатаграфічную паперу нерухомых відарысаў (рукапісаў, малюнкаў, табліц і пад.) сродкамі тэлеграфа або радыё.
2. Абсталяванне, якое ажыццяўляе такі від сувязі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)