фонакардыягра́фія, ‑і, ж.

Метад даследавання сардэчна-сасудзістай сістэмы, які заключаецца ў графічнай рэгістрацыі гукавых з’яў, выкліканых дзейнасцю сэрца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)