флексато́н, ‑а,
Ударны музычны інструмент, які складаецца з стальной гібкай пласцінкі і двух шарыкаў на гібкіх ножках, прымацаваных да аднаго канца гэтай пласцінкі.
[Ням. Flexaton ад лац. flexio — выгіб і грэч. tónos — павышэнне голасу, тон.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)