філама́т, ‑а,
Член тайнага студэнцкага таварыства Віленскага універсітэта, якое існавала ў 1817–1823 гг. і аб’ядноўвала моладзь з Беларусі, Літвы і Польшчы.
[Ад грэч. philomáthēs — аматар ведаў.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)