эруды́т, ‑а, М ‑дыце, м.
Кніжн. Той, хто мае вялікую эрудыцыю. Прозвішча Эпімаха-Шыпілы, вялікага эрудыта і дасведчанага чалавека, усё ж ведалі вучоныя. Семашкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)