эпіле́псія, ‑і, ж.

Хранічная нервовая хвароба, якая характарызуецца сутаргавымі прыступамі і стратай прытомнасці; падучая хвароба. [Блізнюк:] — Я ведаю чалавека, які лечыць эпілепсію, падучую хваробу. Дамашэвіч.

[Грэч. epilēpsía.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)